Örskammt ofan við laxalögnina Skerið er Þjófaspöng í Þjórsá þar sem hringiðunni undan Urriðafossi sleppir. Þar er áin mjóst milli klappa og leggur þar ótrúlega fljótt í vægu frosti. Eitt sinn höfðu sveitamenn verið að elta landshornamann eða þjóf og höfðu króað hann af á klöppunum við mjóddina undan fossinum en einnar nætur ís var […]
Þjófaspöng í Þjórsá Read More »
Hrútsvatn er rétt sunnan við hið forna stórbýli Ás og eru kynjadýr í vatni þessu. Sæmundur Hólm ritar á 19. öld að í vatni þessu sé nykur eða hippopotamus. Aðrar heimildir telja að í vatninu lifi mórauður hrútur. Hann er mórauður að lit. Í örnefnaskrá Áss er sagt að draugur hafi í fyrndinni haldið til
Huldumaður sem bjó í Vatnsholti sem er í landi Berustaða heillaði heimasætuna á bænum og gaf henni gullhring. Þetta gerðist í upphafi 20. aldar. Það fylgir sögunni að huldumaðurinn hét henni tryggð og órofa unaði en ástarraunum ef ekki yrði af hjónabandi þeirra. Faðir stúlkunnar brást við hatramlega. hann lagði hringinn á steðja og barði
Huldumaður í Vatnsholti Read More »
Arnkalta og Bera hétu systur sem ólust upp í Holtunum til forna. Þær eru sumsstaðar sagðar dætur Jólgeirs landnámsmanns á Jólgeirsstöðum skammt frá Seli í Holtum. Aðrar heimildir telja þær dætur Þórarins bónda á Þórarinsstöðum sem stóð þar sem nú er land Berustaða. Báðir þessir bæir eru fyrir löngu komnir í eyði. Á Þórarinsstöðum má
Haugar fornkvenna í Holtum Read More »
Huldubær var í túni Meiri-Tungu sem áður hét Moldartunga. Engum sögum fer af huldufólinu utan að þegar plægt var þar laust fyrir 1930 reyndu verur þessar að stöðva verkið en tókst ekki. Huldufólksbærinn er í stórum kletti sem skagar út úr brekku rétt vestan við þar sem stóð áður Ranakot. Þar bjuggu á fyrri hluta
Huldubær í túni Meiri-Tungu Read More »
Sagnir herma að vinnumaður einn, Jóhannes að nafni hafi drukknað eða drekkt sér í brunni þar sem heitir síðan Jóhannesargil. Þá stóðu fjárhús á þessum stað og má enn má móta fyrir tóftum þeirra. Jafnan þótti óhreint við Jóhannesargil þó engum sögum fari af reimleikunum þar. Staðurinn er nálægt því að vera miðja vegu milli
Jóhannesargil í landi Berustaða Read More »
Jólgeir landnámsmaður reið einu sinni hart frá bæ sínum, Jólgeirsstöðum; þá sá hann sand í sporum hestsins. Þá sagði hann: „Ekki verður þess langt að bíða að þessi jörð eyðileggist af sandfoki. Skal ég hér ekki lengur vera.“ Hann flutti sig þá burt með allt sitt og hét því að hann skyldi þar búa sem
Jón Sigurðsson hét maður; hann átti heima á bæ þeim í Holtasveit er Árbæjarhjáleiga heitir. Eitt sinn gekk Jón út á Eyrarbakka. Varð honum samferða unglingspiltur, Hafliði Helgason frá Árbæ. Þetta var rétt fyrir jólin. Segir ekki af ferð þeirra fyrr en þeir komu á Bakkann síð dags, afluku erindi sínu með flýti og gengu
Sjódraugur æpir hátt Read More »
Maður hnuplar svuntu Tómasar og skilar henni í miklu óveðri á jólaföstu Tómas hét maður er bjó á Söndum í Dalshverfi undir Eyjafjöllum, hér um bil um miðju 17. aldar. Tómas er einn af þeim mönnum er mikið orð hafði á sér fyrir galdra og fjölkynngi, en jafnframt er þess getið hann hafi verið maður
Það fór ekki vel þegar skólaþjónustan fékk lánaðar nærbækurnar nýþvegnar Það er kallað að heitast ef menn biðja hver öðrum mikilla óbæna og eiga heitingar oft að hafa orðið að áhrínsorðum. Svo er mælt að þá er skóli var í Skálaholti hafi þar verið tvær skólaþjónustur. Þær vóru báðar illar mjög og þungyrtar ef því
Kölski narrar vinnukonu Sæmundar fróða til fylgis við sig með kökum og smjöri Einu sinni var vinnukona í Odda hjá Sæmundi fróða og óf hún oftast allt sem þar var ofið. Einu sinni sem hún var að vefa kemur maður til hennar og fer að tala við hana og spyrja hana um hvert það sé
Kaup kölska við vefjarkonuna Read More »
Þegar þeir Sæmundur, Kálfur og Hálfdan komu úr Svartaskóla var Oddinn laus og báðu þeir þá allir kónginn að veita sér hann. Kóngurinn vissi dável við hverja hann átti og segir að sá þeirra skuli hafa Oddann sem fljótastur verði að komast þangað. Fer þá Sæmundur undireins og kallar á kölska og segir: „Syntu nú
Sæmundur fróði fær Oddann Read More »
