Skessan gefur mönnunum meira afl Inn millum Sólheimanna í Mýrdal gengur gil það er heitir Húsagil; þar í gilinu innanverðu er hellir sá er Skessuhellir heitir. Það eru upptök til nafns þessa að þar bjó skessa ein. Lítið hafði hún gjört mönnum til móðs. Einu sinni fór hún að ganga á rekana. Ekki er getið […]
Skessan í Húsagili Read More »
Vigfús var kjarkaðri en aðrir skólapiltar. Hann tók hausinn af kellingunni og setti hana við rassinn. Þegar Vigfús prestur Benediktsson — prests að Felli í Mýrdal var í læri í Skálholtsskóla bar svo við einn vetur að á staðnum voru fjórar niðursetningskellingar sem allar voru látnar búa í einum kofa. Tveimur af kellingum þessum kom
Kerlinginn í Skálholti Read More »
Rifið lenti í buxnavasanum Gísli Eiríksson lögréttumanns í Skál á Síðu Gíslasonar formanns, prests á Krossi í Landeyjum, bjó nokkur ár á Skál (milli 1740 til 491). Einu sinni var grafið þar að Skálarkirkju og var Gísli líkmaður. Um nóttina eftir dreymir Gísla að maður kemur á gluggann og segir um leið og hann flettir
„Ljáðu mér rifið mitt“ Read More »
Á afrétti Gnúpverja er ver (mýrlendi) sem kallað er Starkaðsver. Það er fyrir innan Skúmstungnaár báðar.¹ í verinu er einstakur steinn sem heitir Starkaðssteinn. Þessi nöfn kvað koma af því að maður í Norðurlandi sem Starkaður hét átti unnustu á Skriðufelli í Gnúpverjahreppi og lagði einn af stað suður gangandi um hávetur að finna hana.
Áheitin dugðu þó karltetrið hrykki upp af. Ytridalur hét bær einn í Kálfafellskirkjusókn er lagðist í eyði í jarðeldinum 1783. Þar bjó í fyrndinni maður og kona hans og faðir þeirra annars hvors karlægur. Það var þá venja flestra manna að heita á karl þennan í ýmsum efnum og þókti vel verða til áheits. Fór
Urðarboli er vættur sem er maður að ofan en naut eða selur að neðan og býr í Reynisfjalli, ef hann lifir enn. Engum gerði hann illt en oft heyrðist hann hljóða ákaflega, sérstaklega ef von var á austanveðri. Við sjóinn austan undir Reynisfjalli er krókur nokkur, sem kallaður er Bolabás, og er um hann saga
Bótólfur og brúður hans laumuðust burtu áður en messan hófst Ekki er árfært, hvenær þetta gerðist, en það er langt síðan. Í gamla daga var ungur, upprennandi maður að nafni Bótólfur, heimilsfastur á Rauðhálsi í Mýrdal. Kirkjusókn þaðan var til Dyrhólakirkju og lá leiðin fram eftir Geitafjalli að austan. Á páskadaginn fór Bótólfur til kirkju
Bótólfur með brúði sína Read More »
Undarleg vera birtist utan við gluggann Veturinn 1909 var ég lánuð frá húsbændum mínum á Hvoli í Mýrdal að Álftagróf í sömu sveit. Ég átti að vera fyrir framan hjá Lárusi bónda þar, Finnssyni, meðan kona hans, Arnlaug, var sér til lækninga í Reykjavík. Kvöld eitt sátum við Lárus í baðstofunni, og börnin voru að
Litla stúlkan í ljósinu Read More »
Þjóðsögurnar geta og þess ef menn fyrirfara sér sjálfir og einkum ef það eru heldri menn og af sérstaklegum orsökum. Þannig heitir Nikulásargjá gjá sú sem liggur austanvert við Lögberg á hinum forna þingstað Íslendinga á Þingvöllum og eru þau drög til þess að Nikulás sýslumaður Magnússon í Rangárvallasýslu skal hafa steypt sér í hana
Hjá Arnarbæli í Ölfusi heitir á einum stað Kerlingagöng og úti á Selvogsheiði heita Kvennagönguhólar; til beggja þessara staða fóru konur þær sem ekki treystust að fara krossför alla leið til Kaldaðarness, þær úr Ölfusi í Kerlingagöng, en þær úr Selvogi í Kvennagönguhóla, af því frá báðum þessum stöðum mátti sjá Kaldaðarnes fyrir austan Ölfusá
Fáein atvik eru það enn sem hafa borið við um það leyti sem siðabótin var að komast á hér í landi og einstöku örnefni draga þar af nafn. Svo eru til dæmis Marteinslaugar hjá Haukadal í Biskupstungum sem eiga að vera einkar heilnæmar ef maður baðar sig í þeim. Sagt er að Marteinn biskup Einarsson
Sögur af Katli fíflska og Hildi sem liggur í Hildishaugi. Sögur af lífinu í Klaustrinu og nunnunum sem böðuðu sig í Systravatni þar sem var gullinn kambur og nykur. Sagan af nunnunum sem voru brenndar uppi á Systrastapa og sögur af heimsóknum munkanna frá Þykkvabæ í Veri til nunnanna á Kirkjubæ. Klaustur þetta er austur
Kirkjubæjarklaustur Read More »
