Vestasti Koteyjarbærinn í Meðallandi hét Nýibær og fór sá bær í eyði 1959. Seint á 19. öld ólst þar upp Jón Sverrisson (1871-1968) og segir hann hér frá reimleikum sem þar urðu sem taldir voru tengjast andláti nágrannakonu hans, Elínu á Auðnum. Þegar ég var smástrákur, svona sex eða sjö ára, þá var þannig ástatt […]
Reimleikar í Nýjabæ í Meðallandi Read More »
Vofa Sólborgar Jónssonar, sem var ásökuð um að hafa fyrirkomið barni sínu og var talinn hafa framið sjálfsmorð í kjölfarið þar sem hún var í varðhaldi í Þistilfirði 1893, gerði vart við sig víða. Hún var talinn fylgja Einari Benediktssyni, sem var settur sýslumaður Þingeyinga á þessum tíma og átti að rannsaka mál hennar, og
Reimleikarnir á Hofi á Rangárvöllum Read More »
Ýmsar sögur eru til um Höfðabrekku-Jóku og ber þeim ekki alltaf saman um uppruna afturgöngu hennar. Hér segir Jón Sverrisson (1871-1968) frá Nýjabæ í Meðallandi, síðar bóndi á Skálmabæjarhraunum og Holti í Álftaveri frá uppruna hennar og heimsókn hennar í Kerlingardal. Höfðabrekku-Jóka var trúlofuð ungum manni og hann brá heitorði við hana og fór út
Höfðabrekku-Jóka og Bárður Skæla Read More »
Eltihrellir úr öðrum heimi kveðinn niður með garnhnykli Endur fyrir löngu var piltur á bæ í Dalssókn undir Eyjafjöllum, og lagði hann ofurást á stúlku á næsta bæ. Ekki galt hún honum í sömu mynt, enda hefði það verið til lítils, því að foreldrar hennar voru vel við álnir, en hann fátækra manna. Af þessu
Vofa hyggur á meyjamál Read More »
Mela-Manga röltir prjónandi um Meðallandið Það bar til fyrir löngu, að stúlka ein umkomulítil, er Margrét hét, var á ferð um vetur á Kirkjumelunum í Meðallandi eða í nánd við þá. Var hún með prjóna sína, eins og títt var fyrr meir um konur, er þær fóru bæjarleið á þeim tíma árs. Veður var milt
Loðna manninn rak á land á Meðallandsfjörum og var reynt að jarða hann í Skarðskirkju. Það hefur alloft borið við, að lík sjódrukknaðra manna hafi rekið á land á Meðallandsfjörum. Oft er þetta í sambandi við skipreika, er orðið hafa þar í grenndinni, þar sem einhverjir af skipshöfnunum hafa farizt, en stundum er ekki hægt
Loðni maðurinn á Skarði Read More »
Togarinn strandaði og mennirnir fengu óvænta leiðsögn til bæja Árið 1919, árið eftir að Katla gaus, flutti Hallgrímur bóndi Bjarnason, ásamt konu sinni, Áslaugu Skæringsdóttur, og stjúpsyni sínum Kjartani L. Markússyni og öðru heimilisfólki alfarinn burt úr Hjörleifshöfða. Höfðu þá forfeður Kjartans búið í Höfðanum frá 1831, er afi hans og amma, Loftur Guðmundsson og
Hörgslandsmóri þótti gera víða vart við sig á bæjum á undan fólki frá Hörgslandi. Hér segir Guðrún Filippusdóttir frá tveimur komum móra að Kálfafellskoti undir lok 19. aldar. Þegar ég var á sjöunda ári að ég held, var ég send heim eftir drykk handa fólkinu, það var að heyja úti á engjum rétt utan við
Hörgslandsmóri kemur að Kálfafellskoti Read More »
Á seinni hluta 19. aldar varð maður úti í Fljótshverfi og þótti ganga aftur og sjást eins og hann var búinn þegar að hann dó. Hér segir Guðrún Filippusdóttir frá miklum reimleikum sem urðu í Kálfafellskoti þegar kona mannsins lést á næsta bæ og móðir hennar, Þórunn Gísladóttir ljósmóðir, hafði farið að heiman til að
Reimleikar í Kálfafellskoti Read More »
Presturinn ágjarni fær kotbóndann til að gæta sálu sinnar eftir dauðann til að koma í veg fyrir að hann gangi aftur. Einhvern tíma í fyrndinni var kirkja í Kerlingadal og presturinn bjó á staðnum. Þessi prestur, sem sagt er frá, var harðsvíraður, ágjarn og illa liðinn. Nálega enginn maður hafði gott til hans að segja.
Presturinn ágjarni Read More »
Gamla fólkið vildi ekki nota tré eða muni úr kirkjum í íbúðarhús sín, þótti standa óhöpp af því og oft umgangur ósýnilegra vætta, sem spilltu heilsu manna og hræddu börn. Um aldamótin 1900 var þessi hégilja dáin út. Dyrhólakirkja var rifin 1901-2, og eigandi hennar, Halldór Jónsson kaupmaður í Vík, tók aðalinn af timbrinu til
Gamlir kirkjuviðir í Suður-Vík Read More »
Ár 1912, í júnímánuði, reri Erlingur Brynjólfsson bóndi og formaður á Ytri-Sólheimum til fiskjar snemma morguns, eða um kl. 2 að nóttu til. Hann vænti ekki fiskjar á grunni og reri eindregið út á djúpið. Skipið sitt hafði hann þá á Melnum, sem er forn og nýr lendingarstaður frá Pétursey og Sólheimum. Laust fyrir dagmál
